Loslaten en ontdekken

Lieve mensen,

Mijn waarbenjij.nu pagina kwam gedurende 12 jaar vanuit Uganda en hier deelde ik al mijn avonturen. Via veel prachtige herinneringen en verhalen hield ik jullie op de hoogte. Sinds 2020 ben ik niet meer terug geweest, maar mijn gedachten zijn er geregeld. De school, leerkrachten, kinderen en natuurlijk Jane met haar kroost poppen geregeld op in mijn hoofd. Ik hoop er dit jaar nog eens heen te gaan voor een paar weken, maar voor nu staat er een heel ander avontuur te wachten.

De afgelopen weken heb ik geregeld mijn gedachten en gevoelens over mijn nieuwe stappen op social media gedeeld. Het blijkt echter dat velen niet van deze media gebruik maken en toch graag mijn avonturen volgen. Daarom heb ik deze pagina aangemaakt met jullie als trouwe volgers van mijn bondeko blog. Kijk maar of je het leuk vindt om wekelijks een update te krijgen.

Inmiddels ben ik al 5 blogs verder die o.a. op facebook te lezen zijn. Vanaf nu dus onze belevenissen via deze waarbenjij.nu pagina.

Toch naar Spanje?? Blog 5

We zijn inmiddels weer een paar weken verder. Het opruimen en inpakken vordert gestaag. Ik kan mezelf er geregeld nauwelijks toe zetten en keutel maar wat rond. Dozen verplaatsen van links naar rechts wat dan het gevoel moet geven weer een stapje gezet te hebben. Wat een (rouw)proces! Deze week had ik ’s nachts een fikse paniekaanval en moest Johan mijn hysterie tot bedaren zien te brengen. Een behoorlijke heftigheid. Verhuizen staat in de top 5 van stresstriggers, nou, ik geloof het helemaal. Vooral omdat we geen zicht hebben waar we ons gaan settelen en als nomaden verder gaan leven. Ik heb geregeld het gevoel dat alle zekerheid en veiligheid onder me vandaan glijdt. Ik heb er zelf voor gekozen en kan niet meer terug, maar man man….wat is het spannend. We hebben een aantal chalet bezichtigen achter de rug en voelen heel sterk dat de juiste plek zich nog niet heeft aangediend. De locatie, sfeer of het chalet is het net niet. Investeringsparken nemen de mooiste plekken over en onzekerheid over het voortbestaan van een aantal parken maakt twijfel of de aankoop wijs is. Ondertussen worden de ideeën t.a.v. Spanje steeds concreter, is dit uiteindelijk de bestemming? Is dit onze zielenroep? Het plan krijgt meer vorm en we hebben nu besloten om na de ouder-kind retraite begin mei voor 2,5 maand met de bus rond te gaan trekken en de oost- en zuidkust van Spanje te verkennen. Johan is inmiddels ook overtuigd dat hij in Spanje geld kan verdienen en een bestaan op kan bouwen door het geven van retraites. Een kennis van hem heeft een b[e-38]b aan de Costa Blanca en daar hebben we een week geboekt (eind mei-begin juni) waar we het concept, wat in Nederland al heel succesvol is, gaan uitproberen. Deelnemers gezocht…!! Een heel mooi vooruitzicht en fijn dat er een soort van plan ligt. Mijn reizen voor Djoser heb ik afgezegd om de ruimte voor de ontdekking te creëren. De afgelopen week hebben we twee zoom-meetings gehad met mensen die de stap (onlangs) hebben gezet en Nederland hebben verlaten. We voelen ook heel sterk dat ondanks het feit dat het onze geboortegrond is er in Nederland niet (meer) voldoende ruimte is in alle opzichten om je vleugels uit te slaan. Regelgevingen en controlesystemen naast de onbetaalbaarheid van onroerend goed maakt het woon- en werk- plezier lastig.

Ondertussen tel ik de dagen aan de Meerkoet af. Mijn mooie huis ziet er wat hopeloos uit met overal spullen die geordend moeten worden en naar de opslag, kringloop of Marktplaats gaan. Mijn tuin die ik normaal gesproken al lang gesnoeid en geordend zou hebben ziet er verwaarloosd uit. Vrees dat de nieuwe bewoners er met een kraantje doorheen gaan, de vijver dempen en al mijn planten er oneerbiedig uittrekken. De plannen werden gedeeld, liever hoor ik het niet want dat wat je zo hebt liefgehad houd je liever in stand. Allemaal processen van loslaten….oeffff…..wat is dat toch zwaar. Dadelijk geen huis, geen thuis en de bus wordt ons onderkomen de komende maanden. Gelukkig komen voorjaar en zomer eraan en zal de buitenlucht onze grote vriend worden.

Adem in, adem uit en doorrrrrrr…………………

Liefs, Rixt